Evet, evet, evet hep farkındaydık, hissediyorduk, hayatta hep bir şeyler değişiyordu ama o sırada aslında öyle koşuyorduk ki hızla öylesine geçiyordu zaman hedeflere yetişmekle, biri başlayınca diğerini aramakla.
Şimdi de belki hala onu arıyorum bilmiyorum, çok da umrumda değil. Sadece daha çok gördüğüm; kafamı çevirdim, baktığım yer bedenimi de çevirdi. Etrafımda yepyeni bir dünya varolmaya başladı. Hala oluşum sürecinde, devam ediyor. Ben dönüşüyorum, etrafımdakiler dönüşüyor. Bu dönemde hayatıma giren ve çıkan insanlara şükrediyorum çünkü bu dönemde de onlarla dönüşüyorum.
Evet bu süreçte canım çok acıyor, bazen öyle tükeniyorum ki daha fazlası için adım atamıyorum, daha önce kalktığımı sandığım yerlerde tekrar düşüyorum, çok şaşırıyorum, biraz ağlıyorum, çok çok korkuyorum. Sonra duruyorum, nefes alıyorum. Hala nefes alabiliyorsam hala yaşayacaklarım var diyorum. Daha da heyecanlanıyorum. Devam ediyorum.
